" Tuligsaan "

Isang araw may pagkakataon na si Iman Abu Hanifa ay hinihintay nya ang kanyang anak na si Hammad. Habang ito ay nakikipag debate sa ibang tao at kanya itong hinintay hanngang sa matapos upang makausap.Sinabi ni Abu Hanifa sa kanyang anak na gusto ko lang malaman mo na hindi ka maaring maki pag debate. Si Hamad ay nagulat kung bakit nagka ganun at kanyang naitanong sa kanyang Ama kung bakit.

" Ikaw nga po dyan Ama araw araw ka nga nakikipag debate sa mga Non-Muslim. Kung hindi maari ako maki pag debate ay bakit mo ginagawa mo naman? Ang Ama ay sumagot: " May mga pamaraan sa pakikipag debate sa aking pamaraan at sa iyon pamaraan na ginagawa" Ang aking pamaraan sa pakikipag tuligsaan ay ang aking intention ay para sa Allah at sabihin ang katotohanan, at hindi sa sariling intention. Habang tinitingnan kita sa pakikipag tuligsaan sa iba ay hindi mo ipinaparating ang mensahe, bagamat ikaw ay nakikipagtalo. Sariling kagustuhan at hindi para sa Allah, kapag ako naman ay nakipag tuligsaan ay hindi ko ginagawa ang makipag tinginan sa mata sa isang tao,kung ang isang tao ay nakikipaglaban at naghahanap ng paraan sa kanyang isasagot sa akin, ayaw ko na maramdaman nya ang hiya dahil sa ganyang pamamaraan ay maging hadlang sa pagparatingan ng mensahe.